Leraar, zoek de moeilijkheden op!

Weblogs

De Inspectie van het Onderwijs staat bekend om haar regels. En regels zijn ook helemaal niet verkeerd. Maar soms werken regels beperkend. Hoe ver kun je de regels buigen als leraar, docent of als school? Als inspecteur stel ik dan de vraag: komt het de student of leerling ten goede? Verken de grenzen dan vooral! 

Foto van Gerard Zandbergen

Het gaat om de student

Als je in het onderwijs werkt, bij een school of bij de inspectie, dat gaat het je om het belang van de student. Toch loop ik er in mijn werk als inspecteur te vaak tegenaan dat docenten, managers of directeuren vragen of  ‘het van de inspectie mag’. Pas nog was ik bij een instelling waar een directeur iets wilde regelen voor een student wat duidelijk goed was voor die student. Ze durfde dat echter nog niet uit te voeren, omdat ze dacht dat het niet zou mogen van de inspectie. In ons gesprek heb ik toen benadrukt dat ook wij denken vanuit het belang van de student. Als een manager of docent hier zelf goed over nadenkt, dan word ik daar als inspecteur heel erg blij van.

Neem risico

Het uitdragen van visie vergt durf en moed. Het vraagt om het nemen van risico’s. En in het geval van het onderwijs: het belang van de student vooropstellen. Als iets (nog) niet mag, maar wel goed is voor de student, pleit daar dan voor: bij je directie, bij je bestuur, bij de inspectie, bij de politiek. Eenmaal onderweg zou het zo maar kunnen dat anderen gegrepen worden door jouw visie en aandacht voor de student. Het kan best een lange adem vergen, maar dat is de student ons wel waard. Toch?

We gaan gewoon lef tonen

Binnen de inspectie worden we ook wel opgeroepen tot het tonen van lef. Voor mij betekent dat soms de grens opzoeken. Ook voor mij als inspecteur is niet altijd precies duidelijk waar de exacte grens ligt. In bovenstaand bijvoorbeeld kon ik dan ook niet zeggen of het wel mocht of niet. Ik kan dan wel zeggen dat ik ook graag vanuit het belang van de student denk. Dat houdt het ook spannend!

Maar…

Er zijn voldoende ‘maars’  en tegenwerpingen te bedenken om regels als doel op zich te zien. Hierbij roep ik dan ook alle docenten en managers op: toon lef! En verken samen met mij de grenzen van wat mag en wat niet. Wedden dat de student er beter van wordt! 

Gerard Zandbergen

Gerard Zandbergen is zijn onderwijscarrière begonnen bij Centrum Vakopleiding en is via de basiseducatie in het mbo-onderwijs terecht gekomen. Als laatste als opleidingsmanager. Sinds 2014 werkt hij als inspecteur mbo bij de Inspectie van het onderwijs. Gerard woont met zijn vrouw en twee (bijna) volwassen kinderen in Amsterdam.

Reactiemogelijkheid gesloten

U kunt geen reactie meer plaatsen.

Reacties

  • Fijn dat u dit meldt. Wij zullen zeker in dialoog gaan.

    Van: Frans Bosboom | 19-01-2017, 16:38

  • Beste mevrouw Crompvoets,
    Op uw vraag is niet zomaar een eenduidige reactie mogelijk. Als u het loket belt (088-669 60 60 ) en uw gegevens achterlaat voor mij, dan zoek ik graag telefonisch contact met u.

    Gerard Zandbergen

    Van: Gerard Zandbergen | 02-12-2016, 15:12

  • Heel goed stuk,dank hier voor

    Van: Marijn koger | 02-12-2016, 06:54

  • Uit de scheurkalender van Loesje: "Wanneer passen de regels zich nou eens aan mij aan?"

    Van: frank wissink | 28-11-2016, 12:42

  • Beste dhr. Zandbergen, geraakt ben ik door uw oproep om lef en durf te tonen en de grenzen van het mogelijke op te zoeken daar waar dit nodig is in het belang van het kind. Deze houding heb ik altijd gehad in mijn vorige werk als Bureau Jeugdzorg Medewerker, en heb ik nog steeds als teamleider (sinds maart 2010) in het basisonderwijs. En daar loop ik tegen grenzen aan. De grenzen van de onderwijsbevoegdheid. Die heb ik niet. Wat ik wel heb is pedagogische achtergrond (SPH), veel ervaring, kennis en kunde van ontwikkeling van kinderen en jongeren en inmiddels veel ervaring in het coachen, ondersteunen van leerkrachten in hun dagelijkse praktijk. Ik kan van mezelf zeggen dat ik krachtige teamleider ben die van waarde is het vergroten en versterken van de onderwijspraktijk. De huidige praktijk is dat er een tekort aan vervangers is. De groep sporadisch door mij overnemen is een kwalitatief goede oplossing die de voorkeur heeft boven kinderen over andere groepen verdelen of zelfs naar huis sturen. Maar door het niet hebben van een onderwijsbevoegdheid is dit niet toegestaan. Het gaat niet meer over inhoud, maar over wetgeving die het mij, maar ook de school het onmogelijk maakt de juiste keuze te maken in het belang van de kinderen. Weet u waar de ruimte zit? Hoe kan het mij toch mogelijk gemaakt worden om daar waar het nodig is vanuit inhoud of organisatie af en toe een groep te draaien? Ik zou het zeer op prijs stellen als u kunt meedenken vanuit mogelijkheden.
    Vriendelijke groet,
    Ilse Crompvoets
    Bs. Natuurlijk Venlo

    Van: Ilse Crompvoets | 25-11-2016, 16:07

  • Superleuk en leerzaam de blogs van de inspecteurs. Ik lees ze altijd met grote interesse. Toch zou ik graag wat meer concretisering willen zien van de besproken casussen. Uiteraard zonder naam van instelling oid. Maar zoals in dit verhaal ben ik erg benieuwd naar wat datgene is dat de directeur wilde regelen.
    Concrete voorbeelden helpt de onderwijsprofessionals bij begrip van waar de ruimte voor lef zit.

    Van: Aziza Badouri (AOb) | 24-11-2016, 13:23