Ambtenarij
Weblogs
Tijdens mijn vakantie bezoek ik in twee weken vijf campings in Frankrijk, omdat ik met mijn gezin de fiets als vervoersmiddel heb gekozen dit jaar. Op iedere camping kom ik Nederlanders tegen en met een aantal daarvan maak ik een praatje. Na een tijdje komt het onderwerp ‘werk’ ter sprake en als ik dan vertel dat ik inspecteur primair onderwijs ben zijn de reacties wisselend. Van schrikreacties, tot vragende blikken en mensen die denken dat ik leerplichtambtenaar ben.
Wanneer ik vertel dat ik al weer aan het werk moet als mijn kinderen nog vakantie hebben, zie ik vooral vragende blikken. ‘Wat moet je dan doen als de scholen dicht zijn?’ Ik noem enkele voorbeelden, waaronder de contacten met gemeenten over de vve, de voor- en vroegschoolse educatie. En prompt herinner ik me een anekdote van een tijdje terug.
Met de gemeente!
Met M@rk, spreek ik met de gemeente X?
Ja natuurlijk.
Oké, ik wil graag degene spreken die gaat over het vve-beleid.
Welk beleid?
Voor- en vroegschoolse educatie…
Een ogenblikje…..(2 minuten later).. die is alleen mobiel bereikbaar. Het nummer van mevrouw Q is….
Dank u wel!
(Ik bel, maar er wordt niet opgenomen)
(Mevrouw Q belt 2 minuten later terug….)
Met M@rk, Inspectie van het Onderwijs.
Met mevrouw Q van de gemeente Y.
Bent u ook van de gemeente X?
Ja!
Ik wil u wat vragen over vve-beleid.
Maar de gemeente X en Y hebben niet hetzelfde beleid!
Ik wil het graag hebben over de gemeente X.
Maar ik zit in de auto en was benieuwd wie me de hele tijd zit te bellen. Ik kan u nu niet antwoorden.
Wanneer kan ik u wel bereiken?
Als het zo doorgaat niet meer. Ik zit al twee uur in de auto op weg naar het oosten en als dat op de terugweg weer zo lang duurt, ben ik klaar met werken deze week. Ik bel u volgende week wel. Goedemorgen.
(Tuut-tuut-tuut)
Na zulke telefoongesprekken ben ik geneigd een mening te hebben over ambtenarij die past bij de vooroordelen die je zo vaak hoort. Maar ik besef dat ik deel ben van diezelfde ambtenarij. En wanneer ik even afstand neem, zie ik dat we allemaal mensen zijn die uiteindelijk het beste voor hebben. Meestal verlopen gesprekken gewoon goed, maar we hebben allemaal wel eens een dag dat alles lijkt tegen te zitten. En onbedoeld heeft onze omgeving daar soms last van. In bovenstaand voorbeeld krijg ik bij het vervolgtelefoontje een excuus aangeboden en pakken we de draad gewoon weer op.